شمیم یاس

🎥یه کم #حال_خوب

زدن سایبان از نجف تا کربلا برای پیاده روی اربعین…❤️

اللهم‌ارزقنا…🤲

✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ❣🌸❣჻ᭂ࿐✦

مهمترین و اصلی ترین فایده حجاب در اسلام چه می باشد این است که:

حجاب زنان را از آزار و اذیت محافظت می کند (به ویژه توسط مردان)
حجاب موجب تقویت پاکی و پاکدامنی در زنان می شود
حجاب به عنوان نمادی از تعهد عمل می کند
حجاب باعث می شود دیگران فقط بر شخصیت زن تمرکز کنند
حجاب باعث کاهش چشم و هم چشمی می شود
حجاب عزت نفس زنان را بهبود می بخشد
حجاب سلامت زنان را بهبود می بخشد
حجاب باعث می شود دیگران به هوش زن توجه کنند
حجاب احساس آرامش و راحتی ایجاد می کند
حجاب ارتکاب گناه را کاهش می دهد

فرو بستن چشم از هر نامحرمی : وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ

۲- ستر و پوشش :وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ

۳- عدم جواز اظهار زینت برای زنان : وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَی جُیُوبِهِنَّ

۴-استثنای مقداری از بدن ،از حکم وجوب پوشش :إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا

۵-افرادی که حکم حجاب از برای آن‌ها برداشته شده

۶- منع زنان از هرگونه عمل محرک و جلب کننده :وَلَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ

بعضي نويسندگان در توجيه عدم همراهي محمد حنفيه در حادثه كربلا كهولت سني محمد را ذكر كرده اند اما نمي توان اين موضوع را صادق دانست چرا كه به روايت تاريخ محمد در دوران خلافت ابوبكر به دنيا آمد و خلافت ابوبكر در سال 11 هجري بوده است. اين در حالي است كه امام حسين در سال 4 هجري ديده به جهان گشوده است با اين اوصاف محمد حدود 7 سال از حضرت امام حسين(ع) كوچك تر است،

پس موضوع كهولت سن نيز منتفي است چرا كه در حادثه كربلا افرادي چون حبيب بن مظاهر بودند كه به مراتب از محمد مسن تر بودند.
لذا نيامدن محمد بن حنفيه به كربلا را تنها شايد بتوان به خاطر اجازه امام مبني بر ماندن او در مدينه ذكر كرد كه آنهم به خاطر اكراه خود محمد بن حنفيه براي همراهي با امام بوده است.

«ام وهب» دختر «عبدالله» و همسر «عبدالله بن عمير الكلبي» و مادر «وهب نمريه قاسطيه» است.او وارد معركه جنگ شد، در حالي كه به شوهر خود مي‌گفت: «پدر و مادرم فداي تو، آري، تو اي مرد در راه پاكان نسل محمد صلي الله عليه و آله و سلم مبارزه كن»
عبدالله، - شوهر او - هر چه كرد تا همسرش را به خيمه برگرداند موفق نشد. آن زن پيراهن همسرش را مي‌كشيد و مي‌گفت: «اني لن ادعك دون ان الموت معك؛ تو را رها نمي‌كنم تا با تو كشته شوم» امام با مشاهده او فرمود: «از خاندان پيامبرتان جزاي خير بينيد، به خيمه برگرد چون بر زنان و بانوان جهاد نيست» پس او به جانب خيمه‌گاه بازگشت. روز عاشورا پس از حمله شمر و يارانش به جانب چپ سپاه امام، «عبدالله بن عمير كلبي» به اسارت گرفته شد و به شهادت رسيد. بعد از شهادت وي ناگهان همسر باوفايش، ام‌وهب خود را به بالين او رسانيد و در كنار او نشست. خون از صورت او برگرفت و اين گونه مي‌گفت: «هنيئا لك الجنة، اسأل الله الذي رزقك الجنة ان يصحبني معك؛بهشت بر تو گوارا باد، از خداوندي كه بهشت را روزي تو گردانيد طلب مي‌كنم مرا همنشين با تو قرار دهد».

شهادت ام‌ وهب

شمر «رستم» غلام خود را صدا زد تا با عمود به فرق زن بزند. آن غلام با عمود آهنين حمله‌ور شد و ام‌وهب در دم جان داد. او اولين بانوي شهيد از ياران حسين است كه در روز عاشورا در ميدان جهاد، جسم پاكش به خون نشست.

گاندى مى گوید: «دعا و نماز، زندگى ام را نجات داده است. بدون آن باید از مدت ها پیش دیوانه مى شدم. من در تجارب زندگى عمومى و خصوصى خود، تلخ کامى هاى بسیار سخت داشته ام که مرا دست خوش ناامیدى مى ساخت. اگر توانسته ام بر این ناامیدى ها چیره شوم، به خاطر نمازها و نیایش هایم بوده است.
دعا و نماز را مانند حقیقت بخشى از زندگى خود نمى شمارم، فقط به خاطر نیاز و احتیاج شدید روحى آن ها را به کار مى بسته ام; زیرا اغلب خود را در وضع و حالى مى یافتم که احتمالا بدون دعا و نماز نمى توانستم شادمان باشم. هر چه زمان گذشت، اعتقاد من به خداوند افزایش یافت و نیاز من به دعا و نماز بیشتر مى شد و بدون آن زندگى برایم سرد و تهى بود.»(مهاتما گاندى، همه مردم برادرند، ص 106)

یک عده زن و بچه میان خیمه ها نشسته اند. همه دل خوشند که حسین(ع) را دارند. آی گرفتارها! مریض دارها! درد دارها! یک وقت صدای حسین(ع) را از میان خیمه ها شنیدند. آمدند دور حسین را گرفتند؛ یکی صدا زد: حسین جان! ما را به مدینه برگردان! امام حسین(ع) تمام زن ها را ساکت کرد. اما دید کسی که ساکت کردنش مشکل است خانم زینب(س) است. زینب را نمی شود ساکت کرد. یک اشاره به قلب زینب کرد. نمی دانم این امام ، این ولی الله، حجة الله! این خلیل الله! با آن اشاره به دل زینب (س) چه کرد؟ همین قدر بگویم کاری کرد زینبی که نمی گذاشت تا برادرش به میدان برود، یک دفعه حالی پیدا کرد و آرام شد. امام حسین(ع) سوار بر ذوالجناح شده و روانه میدان شد.

ذوالجناح ای عرش پیما مرکبم

می روم اما به فکر زینبم

ذوالجناح ای حامل آیات نور

باید امشب رفت تا کنج تنور

یک چند قدمی رفت، یک وقت دید یک نفر از پشت سر صدا می زند: مهلا!ً مهلاً! یابن الزهراء! مهلاً! مهلاً یابن الزهراء!

آی امام زمان! نزدیک محرم جدت ابی عبدالله(ع) است. زمین و آسمان و در ودیوار دارند برای امام حسین(ع) غمناک می شوند. این مقدمه عاشورای ابی عبدالله(ع) است.

صدا زد: مهلاً! مهلاً! یابن الزهراء! یک وقت آقا رویش را برگرداند دید زینب(س) دارد صدا می زند: برادر! لحظه ای درنگ کن تا وصیت مادرم را نسبت به تو انجام دهم. تا امام حسین(ع) نام مادر را شنید به قدری منقلب شد، صدا زد: خواهرم! مگر مادرم چه فرموده است؟ صدا زد: حسین جان! مادرم به من فرموده: زینبم عصر عاشورا به جای من زیر گلوی حسینم را ببوس.مهلا! مهلا یابن الزهراء! مهلا! مهلا! یابن الزهراء !

خدایا! به آبروی حسین(ع) این مردم را از امام حسین(ع) جدا نکن! به آبروی حسین(ع) درد همه ما را دوا کن! « اللهم صل علی محمد و آل محمد. »

حضرت زینب (س) در واقعه کربلا به همراه برادران، فرزندان و یاران امام حسین (ع) حضور داشت و پس از شهادت امام حسین (ع) و یارانش، به همراه دیگر بازماندگان اسیر شد و به شام رفت. در طول واقعه عاشورا نقش فداکاری‌های عظیم حضرت زینب (س) بسیار مؤثر بود. ایشان در واقعه عاشورا غم از دست دادن برادران و بستگانش را تحمل کرد. حضرت زینب (س) پس از عاشورا و در اسارت از امام سجاد (ع) مراقبت کرد و به دلیل مریضی ایشان، ریاست قافله اسرا را برعهده داشت و در کاخ یزید با خطبه‌ای از خود و امام حسین (ع) دفاع کرد.

خطبه حضرت زینب (س)
پس از عاشورا و ورود اسیران به کوفه حضرت زینب (س) در حضور یزید برای حاضران خطبه‌ای خواند به طوری که همه حضار را شگفت زده کرد. ایشان خطبه خود را با حمد خدا و درود بر پیامبر (ص) و آیه‌ای از قرآن درباره بدکاران شروع کرد و با استناد به آیه‌ای درباره سنت الهی مهلت دادن به ستمکاران، به سرزنش یزید در ستم بر اهل بیت امام حسین (ع) و گرداندن آنها در شهرها پرداخت و علت این برخورد زشت یزید را کینه او از جنگ بدر دانست. ایشان در ادامه فرجام بد یزید را یادآور شد و قاتلان و ستمکاران واقعه کربلا را نفرین کرد و در پایان با اشاره به اختصاص یافتن اهل بیت به وحی و نبوت، تلاش یزید برای محو یاد آنان را بی نتیجه دانست. این سخنرانی یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین خطبه‌ها در دفاع از حقانیت حسین بن علی (ع) است.